πότε θα φύγουμε?....

Δεν ξέρω αλλά τις τελευταίες μέρες νιώθω κάπως περίεργα.. ίσως να φταίνε οι ταραχές (σε προσωπικό επίπεδο) τις οποίες επιδιώκω να τις εκμηδενίσω για ένα διάστημα ανακωχής με τα «θέλω» και τα «πρέπει» που με πολιορκούν, με την θεϊκή και την ανθρωπινή μου υπόσταση που όπως σε κάθε άνθρωπο έτσι και σε μένα αυτόν τον καιρό είναι στα «μαχαίρια»…από την άλλη και η ησυχία δεν δύναται να βιωθεί από την πλευρά μου ως θα έπρεπε .. με φοβίζουν τα σημάδια της «νεκρικής ακαμψίας»-όπως ουρλιάζει και ο φίλος μου ο Θάνος ο λόστ-

που αντιφεγγίζει η ησυχία…η ισορροπία είναι το ζητούμενο…ακατόρθωτο…όμως ξέρεις κάτι, δεν τα αφήνουμε αυτά?

Πώς θα σου φαινόταν λοιπόν φιλαράκο
αν απόψε το βράδυ βγαίναμε όλοι μαζί
μια νυχτιάτικη βόλτα μέσ' το κέντρο της πόλης
στο ρυθμό που σκοτώνει όπως ξέρουν αυτοί

Πάμε!

Ήρθαμε απόψε από τόσο μακριά
με τέρμα το γκάζι και βρώμικα μυαλά
φτερά στο κεφάλι τα μάτια μας θολά
τα όπλα μας γεμάτα και κρυμμένα καλά στα φορτηγά, στα φορτηγά

Από τα προάστια κι απ' τα γύρω χωριά
Άραβες και νέγροι Βεδουίνοι με σπαθιά
δεν είχαμε σκοπό να πάμε τόσο βαθιά
μα κάποιος από μας στο δρόμο πέταξε τη λέξη φωτιά, τη λέξη φωτιά

Καλέστε τα πλήθη που με τρόμο κοιτάν το καρναβάλι μας
ουρλιάζοντας πιο δυνατά
Λα λα λα... ] 2x

Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά
θα τραγουδάμε όλη τη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά
Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να' ναι πιστοί
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή

Περπατάμε στην πόλη σα μια μηχανή
και νιώθουμε σα βόμβα έτοιμη να εκραγεί
κάνουμε θόρυβο κι αυτό είναι γεγονός
Μιλάω για μια γενιά που δοκιμάζει την τύχη της αλλιώς, κάπως αλλιώς

Και τα πάντα πέφτουν όταν παίζουμε μαζί τους, πιάσ' το νόημα
πιάσ' το νόημα, πάει να πει
Λα λα λα...

Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ
ετοιμάσου να μπεις στον καινούργιο χορό
είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι κει, είμαι εδώ

Υ.Γ. –πότε θα φύγουμε από τις πόλεις?

κάτω στην πόλη – μωρά στη φωτιά