Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

....ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!


ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΤΟΧΗ

ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΞΕΝΟΙ

Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
ΚΑΙ ΑΝ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ο Άσκαρ ιεροκήρυκας ΙΕ‘ (Ο Θεός ξέρει τι τα κάνω τα λεφτά μου!)

μία εξαιρετική ανάρτηση του   Ασκαρδαμυκτί 
μετά από άδειά του αναδημοσιεύω, διότι κάτι τέτοια πρέπει να επαναλαμβάνονται για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί!

Το ξέρω, είναι χιλιοειπωμένο αλλά εγώ θα το επαναλαμβάνω μέχρι να το εμπεδώσουμε:
Πού γεννήθηκε ο Χριστός;
Μήπως στο πολυτελές ΙΑΣΩ;
Μήπως στις ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες των ανακτόρων, που γεννιόντουσαν οι άλλοτε πορφυρογέννητοι βασιλείς μας;
Όχι βέβαια!
Γεννήθηκε σ’ ένα στάβλο, χωρίς θέρμανση, νερό, μαίες και γιατρούς.
Και ποιος τον φρόντιζε σαν πατέρας του;
Μήπως κανένας Βασιλιάς, μεγιστάνας, στρατηγός, υπουργός, μεγαλέμπορος;
Όχι βέβαια!
Ένας κακομοίρης μαραγκός.
Και η μάνα του ποια ήταν;
Μήπως κανένα υψηλόβαθμο στέλεχος επιχειρήσεων ή καμιά σουφρατζέτα φεμινίστρια;
Όχι βέβαια!
Μια ορφανή, πάμφτωχη και άσημη κοπελίτσα ήταν. Σεμνή κι υπάκουη («γένοιτο κατά το ρήμα σου!).
Πάμε παρακάτω...
Πολλοί από μας ζητάμε απ’ το Θεό διάφορα κουφά: να μας δώσει πλούτο, αξιώματα, καλές δουλειές, γαμπρούς και νύφες με κομπόδεμα...
Κι αγανακτούμε που δεν βρίσκουμε ανταπόκριση.
Κατ’ αρχήν, ας δούμε τη ζωή του ίδιου του Χριστού και της οικογενείας του: του Ιωσήφ, της Μαρίας, του ετεροθαλή αδελφού του Ιακώβου. Και καπάκι ας μελετήσουμε τη ζωή των περισσότερων αγίων της Εκκλησίας μας.
Τι βλέπουμε; Ότι οι άνθρωποι αυτοί έζησαν μέσα στη φτώχεια, στην ορφάνια, στον κατατρεγμό, στην εξορία. Και οι περισσότεροι είχαν πολύ σκληρό τέλος.
Μ’ άλλα λόγια, δεν είδαν άσπρη μέρα στη ζωή τους!
Πώς, λοιπόν, εμείς έχουμε το θράσος να ζητάμε πλούτια και δόξες και πολυτέλειες και γκομενάρες;
Κι εδώ μπαίνει ο μεγάλος πειρασμός:
Όσοι πιστεύουν στο Θεό είναι καταδικασμένοι να χάσουν την παρούσα ζωή;
Θα περάσουν απ’ τον κόσμο τούτο χωρίς να γευτούν τις χαρές του;
Κατ’ αρχήν, θέλω να σας καθησυχάσω: κανείς από μας δεν πρόκειται να ζήσει τόσα βάσανα όσα οι άγιοι εκείνοι άνθρωποι. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουμε τις πνευματικές προϋποθέσεις για να τα αντέξουμε.
Απλά, θα τους έχουμε ως πρότυπα υπομονής και εγκαρτέρησης.
Απ’ την άλλη, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάνα-δυό πραγματάκια: εκτός από ανάξιοι των ευεργεσιών του Θεού, είμαστε και ανίκανοι διαχειριστές τους!
Υπάρχει περίπτωση κάποιος από μας να αποκτήσει πλούτη και αξιώματα, και να τα χρησιμοποιήσει για το κοινό καλό;
Ο Θεός ξέρει και τι είμαστε και μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε!
Ας αρκεστούμε, λοιπόν, στη σοφία του και σ’ όσα εκείνος μας επιτρέψει να απολαύσουμε.
Προσωπικά, το ’χω πάρει απόφαση πως δεν πρόκειται να δω γεμάτο πορτοφόλι στην τσέπη μου!
Γιατί ξέρω πολύ καλά πως θα τα ξοδέψω μέχρι τελευταίου σεντ στις πουτάνες!
Και, δυστυχώς για μένα, το ξέρει κι ο Θεός...

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Η Ελλάδα της μίζας και της φοροδιαφυγής......

O λαός τα γνωρίζει και τα λέει χρόνια τώρα....κανενός το αυτάκι δεν ίδρωνε....
τώρα πλέον κανείς δεν μπορεί να τα κρύψει...

το "μισό" καλό επετεύχθη...
το άλλο "μισό" όταν θα ΜΠΟΥΝΕ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΦΥΛΑΚΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ....


"Οργιάζει στη χώρα μας η φοροδιαφυγή, ενώ κάθε χρόνο χάνουμε έσοδα 13 δις ευρώ. Στην τσέπη του εφοριακού το 40% φόρου και προστίμων, ενώ μόνο τα 20 από τα 100 ευρώ πάνε στο κράτος. Λαδώματα και αλισβερίσι στον κρατικό μηχανισμό. Σημαντικές αποκαλύψεις από τον πρώην γεν. γραμ. Πληρ. Συστημάτων, Δ. Σπινέλλη.

Σε σημαντικές αποκαλύψεις για τη χρόνια παθογένεια του κρατικού μηχανισμού προχώρησε ο πρώην γενικός γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων Διομήδης Σπινέλλης, στο πλαίσιο εκδήλωσης του ΕΛΙΑΜΕΠ το απόγευμα της Τρίτης.

Στην ημερίδα με τίτλο ημερίδα "Φοροδιαφυγή και κοινωνική δικαιοσύνη" που διοργάνωσαν το ΕΛΙΑΜΕΠ, το ΙΟΒΕ, η Kantor και η Κίνηση Πολιτών, σημειώθηκε για ακόμα μία φορά το όργιο φοροδιαφυγής που επικρατεί στη χώρα μας και η σημαντική απώλεια εσόδων 13 δισ. ευρώ.

Το ποσοστό δεν είναι τόσο αστείο, καθώς αγγίζει το 5% - 6% επί του ΑΕΠ, κατατάσσοντας την Ελλάδα στη θέση του πρωταθλητή ανάμεσα στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ.

Την ίδια στιγμή, παρά τη χαώδη ελληνική πραγματικότητα, η παραοικονομία φτάνει στο 25 - 28% του ΑΕΠ ή τα 54 - 61 δισ. ευρώ.

Λαδώματα και αλισβερίσια εφοριακών

Ο πρώην γενικός γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπ. Οικονομικών, Διομήδης Σπινέλλης, μίλησε για τη διαφθορά στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τον κανόνα του 4-4-2 (ή 40%-40%-20%).

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από τα 100 ευρώ φόρου, το 40% είναι έκπτωση που παρέχει το Δημόσιο, το άλλο 40% πάει στην τσέπη του ελεγκτή - εφοριακού και μόλις 20% φτάνει στα δημόσια ταμεία.

Η διαρροή των εσόδων λειτουργεί και αντίστροφα, καθώς στις μεγάλες επιστροφές φόρου που πραγματοποιεί το Δημόσιο, το 8% πάλι πηγαίνει στην τσέπη του εφοριακού, ενώ σύμφωνα και με το διευθυντή σχεδιασμού και ελέγχου του ΣΔΟΕ Νίκο Λέκκα το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 10% σε ειδικές περιπτώσεις.

Η έξαρση του φαινομένου της φοροδιαφυγής δεν είναι τυχαία.

Ο κ. Σπινέλλης μίλησε για πολιτικές παρεμβάσεις αναφερόμενος στο ηλεκτρονικό σύστημα "Ηφαιστος", για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων, και είπε ότι ενώ κοστολογήθηκε 1 εκατ. ευρώ, τελικά ανατέθηκε με 15 εκατ. ευρώ επί Ν.Δ..

Κακοδιοίκηση και τα "στραβά μάτια" των ελεγκτών

Ωστόσο, οι καταγγελίες των ίδιων δεν σταμάτησαν σε αυτό το σημείο. Εκτός από τη διαφθορά, τα άλλα δύο προβλήματα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού είναι η αναποτελεσματικότητα και η κακοδιοίκηση.

Ο κ. Σπινέλλης διαπίστωσε κατά τη διάρκεια της θητείας του ότι στο υπουργείο Οικονομικών ότι οι ελεγκτές της ομάδας δράσης πολλές φορές δεν προέβαιναν στο απαραίτητο ξεσκόνισμα και έλεγχο παραβατών.

Ετσι, ακόμη και αν είχαν ενδείξεις για αδικήματα, όπως π.χ. μη απόδοση ΦΠΑ, η διατύπωση του κειμένου με λανθασμένο τρόπο ή με ελλιπή δεδομένα, δεν τους επέτρεπε τον έλεγχο.

"Ισως ο λόγος που ο κ. Σπινέλλης δεν βρίσκεται πια στη θέση του γενικού γραμματέα του ΚΕΠΥΟ να είναι επειδή ακριβώς συγκρούστηκε με τα βαθιά κατεστημένα του υπ. Οικονομικών", είπε από το πάνελ της ίδιας εκδήλωσης ο βουλευτής της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η καταγγελία του κ. Λέκκα για το Λιχτενστάιν της Ελλάδας, που βρίσκεται στο Κρανίδι και όπου πρόσφατα παρατηρήθηκε ότι σε μια εφορία εδράζουν 178 offshore."

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

"Ρόζα" είσαι για τα σκουπίδια! Επιτέλους κάποιος σου το "είπε"!!!!...



H "Ρόζα" είναι ένα μικρό δείγμα ψευτοκουλτούρας των ψευτοκουλτουριάρηδων ελλήνων που ρυπαίνουν τα αυτιά μας και τα μυαλά μας για δήθεν αριστουργήματα στιχουργικά...

Τιμή και δόξα στην Μάρθα Φριντζήλα που τόλμησε να τα βάλει με τους ψευτο-καλλιτέχνες που κονομάνε τεράστια ποσά στο όνομα δήθεν ποίησης και δήθεν ποιότητας...

έλεος με τραγούδια σαν το "Ρόζα" που όχι απλά δεν υπάρχει ίχνος νοήματος, αλλά παράγει υποκολουτούρα και προσβάλει την νοημοσύνη και τον συναισθηματισμό των άτυχων ακροατών...

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

κίτρινα χαρτάκια

μια εκπληκτική ανάρτηση από το βυτίο !




Θα έπρεπε να είμαστε μόνο ένα τραγούδι. Να μπορούμε να περιγράψουμε τους εαυτούς, σαν μια σειρά από νότες. Γεια σας. Χαίρεται. Το όνομά σας; Σκοπός γάμου. Και με τι ασχολείστε; Οι χειμερινοί κολυμβητές. Θα έπρεπε να μπορούμε να συνεννοηθούμε με ένα τραγούδι σαν κι αυτό. Μελαγχολικό και ημιχαρούμενο. Πλήρως αντιφατικό. Γλέντια γάμου με φυσαρμόνικες και άλλα μοναχικά πνευστά. Γύρω από ένα τεράστιο τραπέζι, σαν μια σκηνή που είδαμε στον κινηματογράφο εφτά χιλιάδες φορές και να την έχει σκηνοθετήσει ο Φατίχ Ακίν και να παίζει ένας σκοπός γάμου ακριβώς τέτοιος. Βαθιά, κοφτά και τα λοιπά.

Το πρωί, οδηγώντας ακούω μια κοινωνική λειτουργό να λέει σε ραδιοφωνικό σταθμό για μια μετανάστρια, η οποία γέννησε, αλλά δεν είχε να πληρώσει το νοσοκομείο. Το νοσοκομείο της έδωσε εξιτήριο αλλά κράτησε το μωρό. Της είπαν ότι μόλις ξεπληρώσει το λογαριασμό, τότε θα της επιτρέψουν να πάρει το παιδί. Η κοινωνική λειτουργός σημειώνει ότι αυτή είναι πάγια τακτική του συγκεκριμένου μαιευτηρίου. Πάρκαρα για πέντε λεπτά να πάω σε μια δουλειά και γυρνώντας βρήκα πιασμένο στον υαλοκαθαριστήρα ένα απ’ αυτά τα γνωστά πια κίτρινα χαρτάκια. ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ – ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟ – ή αφήστε το μωρό σας μέχρι να βρείτε χρήματα. Καριόλες.

Λες και έσκασε χειροβομβίδα μέσα στο στομάχι σου, έρχεται μια στιγμή που δεν το αντέχεις το κίτρινο χαρτάκι αφημένο στο παρμπρίζ. Δεν μπορείς να το βλέπεις, δεν γουστάρεις, σου γυρίζει το μάτι ανάποδα.

* «Να συλλάβεις μία σκέψη, μία και μοναδική σκέψη – που θα έκανε όμως το σύμπαν κομμάτια»
Ε. Σιοράν *

Τη μέρα της απεργίας, περπατάμε με μια φίλη στην Πανεπιστημίου. Βλέπουμε μια διμοιρία, η οποία στέκεται αμίλητη, βαρεμένη, εκνευριστική με τις πλάτες στο κτίριο. Ακριβώς μπροστά τους, στο κάγκελο του αβραμόπουλου, πατέρας κάθεται οκλαδόν, κρατώντας στο ένα χέρι το παιδί του και στο άλλο ένα πλαστικό ποτήρι. Καθώς προχωράμε, ένας απ’ τη διμοιρία βγαίνει απ’ τη σειρά, πλησιάζει τον άνθρωπο και ρίχνει ένα κέρμα στο ποτήρι. Ύστερα επιστρέφει στη θέση του. Επειδή είμαι τέτοιος που είμαι, αυτό που προσέχω δεν είναι ότι – όπως είπε η φίλη – είχε κατεβασμένο το κεφάλι ή ότι ήταν πιτσιρικάς με κόκκινα επαρχιώτικα μάγουλα. Αντιθέτως, το μυαλό μου κολλάει σ’ αυτό το «επιστρέφει στη θέση του». Παρακαλώ μην κάνετε γενικεύσεις. Σε όλους τους κλάδους υπάρχουν καλοί και κακοί. Σήμερα λέω, φταίνε τα κίτρινα χαρτάκια. Βλέπω στολές και είμαι ξανά 15 χρονών και 12 και κατεβαίνω βράδια στο κέντρο να μάθω γερμανικά και το μόνο που βλέπω τις νύχτες στην Ακαδημίας είναι κάτι δάχτυλα στις σκανδάλες. Είμαι 20 και 25 και βλέπω τις ίδιες άθλιες στολές να κάνουν ελέγχους στην Πατησίων. Και βλέπω κατεβασμένα βρακιά στη μέση του δρόμου και άδεια βλέμματα περαστικών.

Όλα αυτά και ακόμη μερικά, μαζεμένα πίσω απ’ το μάτι σου. Σαν επίμονη ημικρανία.
Πίνεις μα ούτε αυτό βοηθάει, γιατί είναι ένα σωρό κόσμος που δεν μπορεί  να καταλάβει (και δε φταίει γι’ αυτό), ότι κάθε σου βήμα σήμερα είναι ένας γολγοθάς. Κάθε λέξη βγαίνει με χίλια ζόρια και σκαλώνει με αγκίστρια στην άκρη της γλώσσας. Την ώρα εκείνη ή έστω μια δυο μέρες μετά, τότε που ο κόσμος μοιάζει μόνο εχθρικός και τίποτα άλλο, βλέπεις εκείνη που κάποτε ήθελες, δηλαδή που κάποτε ήθελες πολύ, και μοιάζει πιο ξένη από ποτέ. Μοιάζει να μην υπάρχει ελάχιστη κοινή γλώσσα. Πώς να υπάρχει δηλαδή, όταν εσύ θες απόψε να περιγράψεις τον εαυτό σου, το σύμπαν και ότι άλλο υπάρχει τριγύρω με ένα σκέτο τραγούδι. Θέλεις να είσαι μόνο ένα κομμάτι που παίζουν οι χειμερινοί κολυμβητές. Μόνο που αυτή, αυτή που κάποτε ήθελες δεν ξέρει καν το τραγούδι κι απορείς πώς να της εξηγήσεις αυτή τη θεμελιώδη αντίφαση της ταυτόχρονης οργής και αγάπης, λύσσας και παραίτησης, όταν αυτή δεν έχει στ’ αυτιά της το σκοπό γάμου.
Όταν αυτή, το κομμάτι του κόσμου δηλαδή που κάποτε θέλησες να δικαιώσεις, σου απευθύνει τυπικούς χαιρετισμούς.

Ξημερώματα, λοιπόν, μπαίνεις στο αμάξι και βιάζεσαι να βάλεις το τραγούδι. Με την άκρη του ματιού σου πιάνεις άλλο ένα κίτρινο χαρτάκι ακριβώς τη στιγμή που το πόδι βαραίνει. Θέλεις να πιάσεις 150 χλμ στη Συγγρού χωρίς να φοράς ζώνη. Μια κακόγουστη και εντελώς υποκριτική παράσταση στήνεται μόνο για τον εαυτό σου. Οδηγώντας όμως, περνάς δίπλα από τη στάση και βλέπεις μια γυναίκα γύρω στα πενήντα, η οποία μοιάζει να περιμένει το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά. Στις έξι το πρωί, η εικόνα αυτής της γυναίκας, σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, σαρώνει τις υπερβολές και υπαινίσσεται διάφορα, εντελώς πικρά. Ύστερα, στρίβοντας, ένα κορίτσι με παλτό και ψηλά τακούνια βγαίνει απ’ το μπουζουκομάγαζο και περιμένει να της φέρουν το αμάξι.

Γι’ αυτό σου λέω, θα έπρεπε να είμαστε μόνο ένα τραγούδι. Να μπορούμε να περιγράψουμε τους εαυτούς, σαν μια σειρά από νότες. Γεια σας. Χαίρεται. Το όνομά σας; Σκοπός γάμου. Και με τι ασχολείστε; Οι χειμερινοί κολυμβητές. Θα έπρεπε να μπορούμε να συνεννοηθούμε με ένα τραγούδι σαν κι αυτό. Θα έπρεπε να μπορούμε να σωθούμε με ένα τραγούδι σαν κι αυτό. Θα έπρεπε όλα τα κίτρινα χαρτάκια αυτού του κόσμου να διαλύονται αυτομάτως, στο πρώτο φύσημα, στην πρώτη νότα. Αλλά ούτε συνεννοούμαστε, ούτε σωζόμαστε, ούτε διαλύονται. Ακριβώς όπως το συγκεκριμένο κομμάτι, τρώμε στα μούτρα αυτή την αντίφαση αδιάκοπα. Μισό ποτήρι πίκρα, μισό αγάπη.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !


ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ (ΚΟΡΟΙΔΑ)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΜΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!