Ας είναι μια φορά τίποτα να μην πούμε....

Γύρω από τούτο το ακούραστο τραπέζι,
που το φαΐ και το πιοτό μας κουβαλά,
τη μέρα κλείσαμε αδυσώπητη μέρα,
με τα διλήμματά της και τις αναποδιές.
Α, βλέφαρα μολυβένια
α, και μάτια θολά!

Γεια σας πότες της στρογγυλής τραπέζης,
που τα σαρκία σας η μέθη κυβερνά.
Ας είναι μια φορά τίποτα να μην πούμε,
τον ψίθυρο των άστρων έπιασε η γκλάβα μου.
Α, αρμονία και χάος!
Πάλι στα ίδια γυρνώ...