καμμένα χαρτιά

ανατροπές στα παγωμένα όνειρα
και σε όλα αυτά που λέμε δεν αλλάζουν
κυμαδοποιημένα μυαλά στα γρανάζια
των γιγάντιων μηχανών
ανδροειδή ρομπότ προσφέρουν
δόξα και δύναμη και την ψευδαίσθηση
μιας ξεσκισμένης ανθρωπιάς
βορά στους κροκόδειλους του πλούτου
στα διαμαντένια δάκρυα
για όλους αυτούς που θυσιάστηκαν
με την βία
στα θεμέλια των παντοκρατοριών
αδελφοκτόνοι οσμίζονται το αίμα
από μακριά βάζουν φωτιά και
χορεύουν γύρω από τα καιγόμενα χαρτιά
βγάζοντας αλαλαγμούς

τι ομορφιά! Τι φρίκη!

Το κλείσιμο των ματιών
Το χειροκρότημα, το λάκτισμα
Το φινάλε, το τελευταίο φιλί
στους ομαδικούς τάφους
στα συναξάρια και τα ράσα
των ευλογημένων κομάντο-βομβιστών
σε απανωτές ενέργειες αυτοκτονίας
και ελευθερίας
το τίμημα του μίσους
και της τυφλής υπακοής

καιγόμενοι κάδοι απορριμμάτων
και όλα αυτά να είναι γραμμένα στα καμμένα μας χαρτιά

και τα λεφτά να τα τρώνε οι κότες
και οι κόκορες τραβηγμένοι ψιλά στα τουφέκια
να στρίψουμε και η τύχη να μας πει
ποιος θα αρχίσει πρώτος να τραγουδά
για τα καμμένα μας χαρτιά

και λίγο πριν τελειώσουμε
από το μανίκι θα σας βγάλω
τα καμένα μου χαρτιά
σημαδεμένους άσους
κι αμηχανία
κι ανισότητα
στα λόγια τα πολλά
παρέα με τα χαμένα μας κορμιά
καίμε ω ναι τα καίμε
τα τελευταία μας χαρτιά

αναπολώντας ξεφτισμένα
όσια και ιερά
και θα μιμούμαστε
τους ναυαγούς ξανά
που ξέμειναν και πάλι μακριά
βγάζουμε αφρούς επίμονα και γοερά
και καίμε ναι τα καίμε τα τελευταία μας χαρτιά
χωρίς επίγνωση που τρώμε τα σκατά
και σκουπιζόμαστε στα βρώμικα μαντήλια
που τα κουνάμε ρυθμικά
και φεύγουμε επιτέλους μακριά
χωρίς σκοτούρες, πολέμους και ουρλιαχτά
και νοερά
θα τρώμε όταν πεινάμε
από τα καμμένα μας κορμιά
με όλο χαρά!
Θα μνημονεύουμε τους δήμιους
κι εμείς ξανά
η βορά
για τα σκυλιά
που θα γαβγίζουν απειλητικά

τι ομορφιά! Τι φρίκη!

όταν ακούς στα λόγια τα πολλά
να σου μιλάνε για τα χαμένα μας κορμιά
και νιώθω μια περίεργη χαρμολύπη.

Ποίημα-κείμενο του palalou δημοσιευμένο αρχικά τον Σεπτεμβριο του 2006