Τι κόσμος είναι αυτός που αφήνει να σας φωνάζει ένας τρελός : «ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ».

Ποιος πρόγονος ξυπνάει μέσα μου ;
Δεν μπορώ να ζω ταυτόχρονα στο μυαλό και στο σώμα μου ˙
Γιαυτό δεν καταφέρνω να είμαι ένα ενιαίο πρόσωπο.
Μπορώ να νοιώθω άπειρα πράγματα ταυτοχρόνως.
Το κακό σήμερα είναι ότι δεν υπάρχουν πια μεγάλοι δάσκαλοι.
Ο δρόμος της καρδιάς μας σκεπάστηκε από σκιά.
Πρέπει να ακούμε τις φωνές που μοιάζουν άχρηστες !
Πρέπει στα μυαλά μας, μέσα από αγωγούς υπονόμων, μέσα από σχολικούς τοίχους και οδικές αρτηρίες να εισχωρήσει ο βόμβος των εντόμων !
Να γεμίσουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας με όλα αυτά που συνιστούν την απαρχή ενός μεγάλου ονείρου !
Κάποιος να φωνάξει ότι θα χτίσουμε τις πυραμίδες ˙
και αν δεν χτιστούν αρκεί να τροφοδοτούν την επιθυμία.
Πρέπει να τεντώσουμε την ψυχή μας από άκρη σε άκρη,
σαν σεντόνι που διαστέλλεται στο άπειρο.
Αν θέλετε να πάει μπροστά ο κόσμος, ας πιαστούμε από το χέρι “ασθενείς” και “υγιείς” μαζί.
Εσείς “οι υγιείς” έχει νόημα για εσάς αυτή η υγεία ;
Τα μάτια της ανθρωπότητας είναι καρφωμένα στο χάος, όπου όλοι όρμάμε να γκρεμιστούμε.
Σε τι χρησιμεύει η ελευθερία αν δεν τολμάτε να μας κοιτάξετε στα κατάματα ;
Σε τι χρησιμεύει η ελευθερία αν δεν τολμάτε να φάτε και να πιείτε μαζί μας ;
Οι λεγόμενοι “υγιείς” οδήγησαν τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής.
Άνθρωπε άκου, μέσα σου είναι το νερό και η φωτιά, η τέφρα και τα κόκαλα που αναδύονται από την τέφρα.
Τέφρα και κόκαλα.
Που βρίσκομαι αφού δεν ζω ούτε στη πραγματικότητα ούτε στη φαντασία μου ;
Κλείνω νέα συμφωνία με τον κόσμο.
Να βγαίνει ο ήλιος τη νύχτα και να χιονίζει τον Αύγουστο !
Όλα τα μεγάλα τελειώνουν, μόνο τα μικρά διαρκούν.
Η κοινωνία πρέπει να ενωθεί και όχι να διασπάται.
Από τη φύση φαίνεται πόσο απλή είναι η ζωή και ότι αυτό που χρειάζεται είναι να επιστρέψουμε στο αρχικό σημείο, από όπου εσείς πήρατε λάθος δρόμο.
Να επιστρέψουμε στις απαρχές της ζωής χωρίς να βρωμίσουμε το νερό.
Τι κόσμος είναι αυτός που αφήνει να σας φωνάζει ένας τρελός : «ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ».

Αντρέι Ταρκόφσκι. Από την ταινία “Νοσταλγία”