Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

ΜΕΘΥΣΤΕ!


Πρέπει να ‘σαι πάντα μεθυσμένος!

Εκεί είναι όλη η ιστορία : είναι το μοναδικό πρόβλημα.

Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα.

Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε.

Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πρά­σινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαρας σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι- και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν : «Είναι η ώρα να μεθύσετε! Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε·
με­θύστε χωρίς διακοπή!

Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει».

3 σχόλια:

  1. Πόσο δίκιο έχεις..

    πόσο δίκιο..

    θα πάρω την ποίηση ως κοσμοθέαση..
    το κρασί ως ενισχυτικό..
    την αρετή ως Δρόμο..

    καλό βράδυ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τέλεια θεωρια!!!!
    ιοθετιθικε :)))


    καλημερες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Ευρύνοο
    τον δρόμο τον έχεις μέσα σου, και αντικατοπτρίζεται στον πανέμορφο blog σου..εσύ είσαι ο δρόμος...

    @korinoskilo μπήκες και εσύ στον "δρόμο"... :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή